အေမ (True Man)
အေမ.......။
အေမ့အိမ္ရွိတဲ့အရပ္ဟာ အလုံျခဳံ အေႏြးေထြးဆုံးပါပဲ။
တဲဘုတ္မွာပဲ ေနေန၊ မိုးေမၽွာ္တိုက္မွာပဲ ေနေန၊ အနား
မွာပဲေနေန၊ အေဝးမွာပဲ ေနေန၊ ရွိေနသည္ပဲ ျဖစ္ေစ၊ မ
ရွိေတာ့ဘူးပဲ ျဖစ္ေစ။ အေမဟာ တန္ဖိုးရွိေနတဲ့ ထာဝရ နာမ္စားေလးပါ။ အေမရွိခဲ့ဖူးတဲ့အရပ္ဟာ ကမၻာေလာ
ကႀကီးတစ္ခုလိုပါပဲ။ အေမက ပါးေတြ အေရတြန္႔လာၿပီ၊
မ်က္လုံးေလးေတြ နက္ေနရာကေန ျဖဴေနၿပီ၊ အရင္လို
အေမျပဳံးေနေပမယ့္ သြားေတြကမေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ ဆံ
ေတြကလည္း ေငြမၽွင္ေလးေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။ သားသမီးေတြကုိ ထူေပးခဲ့တဲ့အေမ ခုေတာ့ ေတာင္ေဝွး
ကို ထူမေနရၿပီ။ ေျခေထာက္ေတြလည္း အရင္လိုအား
ေတြနဲ႔ မလွမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စကားေတြလည္း ေဖာင္ဖြဲ႕
မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေမ့ရဲ႕နားေတြက ေလာကႀကီး
ကို ဥေပကၡာျပဳတတ္ေနၿပီ။
အေမ အိုေနၿပီလား...။
မဟုတ္ပါဘူး...။ အေမ မအိုပါဘူး.....။
ရင္ဘတ္ထဲက အေမ.....ႏွလုံးသားထဲက အေမ.....
အရမ္းကို ႏုပ်ိဳေနတာပါ။ အေမ့ရဲ႕ ပါး ေပ်ာ့တြဲတြဲေလး
ေတြရယ္၊ အေမ့ရဲ႕ အေရာင္ေျပာင္းသြားတဲ့ မ်က္လုံး
လွလွေလးေတြရယ္၊ ေငြမၽွင္ေရာင္ ဆံႏြယ္ေလးေတြ
ရယ္၊ သြားဖုံး ႏုႏုေလးေတြရယ္၊ ေျခလက္ ႏုႏုေလးေတြ
ရယ္၊ ေျဖးညႇင္းစြာ လွမ္းေလၽွာက္တတ္ပုံရယ္၊ ဂ်ယ္လီလို
အသံတုန္တုန္ေလးေတြရယ္။ အရာအားလုံးဟာ လွေန
ဆဲ၊ ႏုပ်ိဳေနဆဲပါ။
ဒီေလာကထဲမွာ အေမေပးခဲ့တဲ့ ႏွလုံးသားတစ္စုံဟာ အ
ေမ့ တန္ဖိုးကိုေတာ့ သိၾကမွာပါ။
အေမ.....
ႏြဲ႕ေႏွာင္းတဲ့ အေမ့ရဲ႕လက္ကေလးတစ္စုံကုိ ဆုပ္ကိုင္
အားေပးခြင့္ျပဳပါ.....
ထိုလက္တစ္စုံရဲ႕အားနဲ႔ ကမၻာေလာကႀကီးကို လိမ့္သြား
ေအာင္ တြန္းတိုက္ပစ္လို႔ရပါတယ္ အေမရယ္.....
True Man
Category: သုတ/ရသ/ဗဟုသုတ